Diploma en dan ?

Beste mensen,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik op deze blog iets geschreven heb. Mijn laatste bericht zal gegaan zijn over mijn tweede en laatste stage bij P&O Ferries.
Inmiddels ben ik stuurman, maar laten we voor het gemak maar eens lekker bij het begin beginnen.

GESLAAGD

Mijn laatste stage bij P&O Ferries heb ik afgesloten. Dit ging niet helemaal... je-van-het. Zie het als een rij examen als je je rijbewijs wilt halen, alleen dan met een schip van 270 miljoen euro. Tijdens de twee stages heb ik verslagen moeten maken. Deze worden beoordeeld door een stuurman of machinist aan boord, en vervolgens door school. Helaas was deze persoon aan boord zo flauw om mij tegen te gaan werken. Ondanks dat is het me toch gelukt om met vlag en wimpel te slagen. Alle verslagen zijn goedgekeurd en de resultaten van de beide stages zijn goed.

Daarom ben ik sinds September 2015 bevoegd om ieder zeegaand schip op de wereld (behalve marineschepen) te besturen, waar en wanneer dan ook. De opleiding is dus klaar.

EN DAN?

Wat volgt na het behalen van het diploma is veel onduidelijkheid, onzekerheid en lang wachten. Zoals men weet is het op het moment nog niet erg druk wat betreft het aanbod van banen, hoewel dat in de zeevaartsector gelukkig erg meevalt.

Op een gegeven moment duurt het wachten te lang. Op dit moment ben ik 4 maanden niets aan het doen qua werk of school, omdat ik op mijn diploma moest wachten en toen aan het solliciteren was. Het geld raakt dan langzaam op en ondertussen sta ik te springen om aan de slag te gaan!

UITZENDBUREAU

Na het ontvangen van het diploma toch maar gaan solliciteren, ik wil immers zo snel mogelijk aan de slag! Nu zijn er verschillende opties, en ik heb contact opgenomen met TOS, een maritiem uitzendbureau. Dit zou mij de kans bieden om van verschillende dingen te 'proeven'. Je hebt bijvoorbeeld zeesleepvaart, containervaart, tankvaart, kustvaart, visvaart of passagiersvaart. Dit alles lijkt mij hartstikke leuk. Echter, er kwam iets tussen. Namelijk het volgende:

HAL
Ook heb ik contact opgenomen met de HAL. De HAL staat voor Holland America Line. Deze cruisemaatschappij vaart, misschien in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, overal ter wereld met 15 moderne cruiseschepen.
De Holland America Line, ik kort het even af naar HAL, is een amerikaans bedrijf. Na het behalen van mijn diploma heb ik contact opgenomen om hier te solliciteren voor de functie stuurman. Na de procedure te hebben doorlopen heb ik vandaag te horen gekregen dat ik aangenomen ben bij de Holland America Line als 3e stuurman!

Wat nu volgt is een hoop aanvragen voor bijvoorbeeld een gebitskeuring, medische keuring, visum etc etc en een heeeele hoop leren. Er zijn veel documenten toegestuurd met allerlei informatie met betrekking tot bijvoorbeeld noodprocedures, maar ook huisregels en dergelijke om er het beste voor de gast van te maken.

Wanneer ik weg ga voor mijn eerste trip als 3e stuurman van een cruiseschip is nog niet bekend. Wel is bekend dat zo'n periode 4 maanden duurt. Ik zal dus 4 maanden op een cruiseschip mijn werk gaan doen, en vervolgens 2 maanden thuis zijn.

Voor nu ga ik dit dus zo snel mogelijk doen, want ik wil ook zo snel mogelijk weg!

Voor zover ik weet zal ik nog meerdere dingen moeten doen voordat ik weg kan maar daarover komt nog meer in de volgende blog.

Ik hoop dat ik jullie zo een beetje op de hoogte heb gehouden en sorry voor de lange stilte.

Ciao!

De dokter

Halloo.

Nou, daar is ie weer. Vrijdagavond en we zijn zojuist vertrokken richting Mongstad, Noorwegen.
Tijd om iets te schrijven dus, want dat is een tijdje geleden. De tijd vliegt wanneer je het naar je zin hebt. Over tijd gesproken. Ik heb me laatst 2x achter elkaar een uur verslapen omdat ik van nacht naar dag wacht ben gewisseld. Dus die oude uren zitten er nog in, gecombineerd met wat algemene vermoeidheid geeft een gevalletje 'door de wekker heen slapen'. Ik heb het nog geprobeerd met 'de metro reed niet' maar daar trapten ze om een of andere reden niet in... Gek.

Nou ik weet niet wanneer ik voor het laatst heb geschreven dus ik begin bij Frankrijk. Wat een puinhoop zeg, die kade waar we aan lagen. Maar voor de rest wel een mooie aanloop en wel leuk om ergens anders te komen. Een vrij zuidelijke haven voor ons.

Ook een gaspak aan gehad. Dat is een pak die alles bedekt, behalve het gezicht. Daar komt een masker overheen. Dat masker zit aan een luchtfles die je op je rug meedraagt, net als brandweermannen. Die fles is ook aangesloten op het pak, dat blaast zichzelf op. Op die manier kun je voorkomen dat er gas in je pak komt. Deze gebruiken we amper, maar het kan nodig zijn en dus moeten ze worden getest en onderhouden. Was erg grappig, maar warm. Daarbij leverde het masker geen lucht, dus de 2e stuurman bond dat ding leuk op mn hoofd terwijl ik geen adem kon halen maar het masker vacuüm zoog. 'Ik krijg geen lucht'. Hij:'hee wat zeg je ik versta het niet, maar krijg je lucht'? Ja fijn als je in zon pak staat -.-

Mijn oude wachtofficier is naar huis gegaan en in de plaats daarvanis er nu iemand anders. EenFinse 2e stuurvrouw. Voor mij ook wel omschakelen af en toe, door verschillende werkwijzes. Maar daar is van te leren.

Naar Terneuzen geweest, en daar wat rondgehangen. Was ook erg leuk.
Onderweg naar Schotland érg slecht weer. om 20.00 naar bed, maar om 2300 weer wakker doordat mijn hut even opnieuw ingedeeld werd door een paar goede golven. Mijn 'PAX' mok is daarbij helaas gesneuveld; het oortje eraf. om 0000 weer wacht, tot 0400. Tijdens de wacht sta je4 uur lang, en tijdens deze bewegingen is dat lastig. Na de wacht ben je dus kapot. Na de wacht om 0430 weer naar bed, maar om 0630 weer wakker door het weer, en sindsdien niet meer geslapen die dag. Door het weer, maar er moet ook gewerkt worden natuurlijk.

Ook de deckspray getest. Dat zijn een soort van sprinklers net als in een gebouw, maar dan kan hier meer water doorheen. Over het gehele dek zitten deze nozzles. Rond het compressorhok, de tanks en tank 'doppen'. (van de lading he), maar ook de hele accomodatie (het witte gedeelte waar de mensen leven), en eigenlijk gewoon het hele schip word dan besproeid met zo'n 300.000 liter per uur.
Ik en de 1e stuurman bij iedere opening gekeken of het water goed eruit kwam. Maar het schip slingerde ook, dus we stonden onder de accomodatie aan de rechterkant. Al het water had zich een dek boven ons verzameld en je raad wel wat er gebeurde toen het schip naar rechts rolde...

Ik ben ook begonnen met rennen. We hebben hier n sportzaaltje waar zo'n loop band ding staat en ik vind t wel een goeie uitlaatklep voor als ik even mn energie kwijt moet :P

Ik heb van mijn school te horen gekregen dat allebei mijn technische verslagen goedgekeurd zijn! Daar ben ik erg blij mee, er zat veel tijd en moeite in, en dat heeft zich dus terugbetaald.

Een matroos is overigens niet blij met me, ik stormde zijn hut binnen toen ie lag te slapen. Ja sorry kan gebeuren. Ik moest alle douchekoppen van het B-dek verzamelen en ontkalken enzo, echt zo'n zaterdagmiddag klusje. Ja en dan klop ik, dan wacht ik welgeteld 3 seconden en dan stap ik naar binnen. Hebben ze bij mij overigens precies hetzelfde gedaan hoor, kan iedereen overkomen.

Laatst weer een brand oefening gehad, en ik heb het idee dat het steeds sneller gaat. Zowel het verzamelen als het blussen. Het is net alsof iedereen meer op elkaar ingespeeld raakt.

Tijdens de ladingwachten leer ik nu de handmatige berekeningen, en dat vind ik wel heel gaaf. Al zou je het niet verwachten. Maar ik zie sommige stuurmannen constant aanpassen dit en aanklooien dat. Ik heb nu geleerd om gewoon 1 keer iets te berekenen, en dan heb je het de rest van de wacht zekerheid over hoe het gaat en zal gaan. Ook met de ladingcomputer leren werken, waar we dingen van de lading berekenen, en de stabiliteit van het schip. Ook heel interessant en ik ben blij dat de 1e stuurman me de mogelijkheid gegeven heeft dat te doen nadat ik dat vroeg.

Nou dan komen we bij vandaag. Rond 1400 vertrokken vanuit Rafnes naar Mongstad. Vraag me niet hoe iemand heet die daar woont. Een mong... ? Maar goed, verschrikkelijk mooi landschap enzo, niet verkeerd. De eerste sneeuw al gezien en zelfs al met de eerste sneeuwballen aan de gang. Hartstikke leuk!

Ik ben in Rafnes ook even naar de dokter geweest. Ik had uitslag op mijn handen en dat werd steeds erger. En de rommel die ik bij me had hiervoor werkte niet. Dus ik naar de medische officier, en die raadde aan naar de dokter te gaan. keurig geregeld door het bedrijf moet ik zeggen! om 1630 werd ik naar het begin van de haven gebracht, om 1650 daar opgepikt door een taxi. Vervolgens naar de dokter na een rit door het verschrikkelijk mooie landschap van Noorwegen, met al zijn bergen en rotsen. Toen door naar het shopping centre, waar we naar de apotheek zijn geweest. Vervolgens terug gebracht door de taxi chauffeur. Erg netjes en strak geregeld allemaal en daar ben ik écht blij mee. Bovendien lijkt dat spul nog te werken ook!

Inmiddels bijna 18 weken aan boord. Alsjeblieft, tel niet af. Ik word er soms wel wat moe van. Ik ga naar huis wanneer mijn vliegticket er ligt, en ik tel dus niet af. Ik heb het hier prima naar mijn zin, hoewel ik al lang van huis ben. Dus jullie zien me vanzelf wel terug. 5 december heb ik mijn dagen voor school, en ik sta voor kantoor gepland op 12 december.

Maar zo ver is het nog niet, eerst nog wel wat weekjes te gaan en dat is mij best. Ik zit hier prima.

Ik ga er weer vandoor. Groeten !

De trein

Tsjoek tsjoek tsjoek.
Deze trein rijdt wél bij sneeuw, hagel, regen en alle andere denkbare omstandigheden.
Problemen worden vakkundig opgelost door daarvoor bevoegde mensen.
Geen bevroren wissels, kapotte motoren en gestolen bovenleidingen.
Het comfort is wel wat minder. Er lopen ook geen conducteurs rond gelukkig en de machinist is een part-timer die wel betere dingen te doen heeft.

Er is een ruimte in het schip. Deze is helemaal beneden in het schip geplaatst, en je moet 18 meter naar beneden via ladders om er te geraken. De ruimte is naar schatting zo'n 100 meter lang, 5 meter breed en 1 meter hoog. Links, rechts en onder je zijn ballast tanks, boven je de lading tanks. Door deze ruimte loopt bekabeling en ballast leidingen.
Geloof het of niet, hier hebben wij onze prive pendeltrein.
Een klein plat karretje op rails die je met de hand moet voortbewegen, en waarmee je je die 100 meter makkelijk kunt verplaatsen. Geweldig! Ik kwam niet meer bij, samen met de 1e stuurman op dat ding om dan zo al rollend, 9 meter onder de waterlijn met 20.000 ton vloeibaar gas boven je hoofd de ruimte te inspecteren op lekkages en dat soort dingen.

Als ik één ding geleerd heb aan boord is het wel dat wat je geeft, je dat ook terug kunt verwachten. Daar bedoel ik onder andere mee dat wanneer je iemand in de zeik neemt met een telefoon, je kan verwachten dat 2 dagen later de afvoer van je wasbak is 'gejat'.
Maar ook dat wanneer je gewoon vriendelijk bent tegen mensen, zij dat ook tegen jou doen. Ik merk de laatste tijd steeds vaker dat, wanneer ik iets nodig heb, ik dat ook krijg. Iemand die me dingen uitlegt, Labello voor mn lippen. Gewoon de simpele dingetjes, maar wat wel heel erg op prijs gesteld word! En dat komt waarschijnlijk doordat ik hun ook geholpen heb of wil helpen. Het word bijvoorbeeld heel erg op prijs gesteld dat wanneer iemand me iets vraagt over bijvoorbeeld het ballasten, dat ik daar dan werk van maak en ga uitzoeken hoe het zit, dat netjes opschrijf en neerleg. Het was dan wel niet helemaal correct, het was incompleet maargoed, maar ik heb nog veel te leren. De 1e stuurman gaf me achteraf nog wat positief commentaar, met enkele verbeterpuntjes. Da's fijn. Ik ben heel blij met het feit dat iedereen me wat bij wilt brengen, daar de tijd en moeite voor neemt.

Zoals jullie weten was ik behoorlijk onzeker van mezelf. Omdat ik altijd druk ben zou men we weleens niet serieus kunnen nemen, dus vanaf dag 1 heb ik rondgelopen als iemand die ik zelf niet eens kende. Stil en serieus. Iets te serieus. Ik heb ontdekt dat dat helemaal niet nodig is. Je kan best lol hebben, mits je blijft nadenken. Het is moeilijk een middelmaat te vinden, maar ik geloof dat ik die inmiddels wel redelijk gevonden heb.

Ik heb geleerd altijd zelf een oordeel te vormen en niet uit te gaan van wat anderen zeggen. Wanneer je dat niet doet kun je je het er niet gemakkelijker op maken.

Dit is belangrijker dan alle technische dingen die ik hier leer. Dat staat in boeken en handleidingen, en dit niet.

Ik zie af en toe foto's langskomen van Torres en Dexter en dan word ik wel ontzettend jaloers dat ik er nu niet bij kan zijn! Dit is toch de mooie periode. Maar ik heb nog steeds geen spijt dat ik hier zit. Ik ben slechts blij een reden te hebben om naar huis te willen. En de dogs zijn gelukkig echt niet de enige reden.
Ik geniet nog steeds iedere dag van het varen en ben trots op wat ik doe.
Ik heb er hard genoeg voor moeten vechten om hier te komen, en ondanks dat sommige mensen het heel leuk vinden erin te wrijven dat ik 'slechts een cadet ben, overbodige ballast', ben ik soms wel een beetje trots dat ik zo snel hier gekomen ben.

Er is nog een hoop te leren en een langeweg te gaan voordat ik stuurman ben, maar ik heb het idee aardig op de goede weg te zitten.

Ohja: ik ben blij dat mn haar toch weer enigszins de lengte heeft bereikt waar ik er weer wat mee kan doen, want dat hele korte is zo saai. Altijd dezelfde rotkop voor de spiegel...

Anyways, ik wou gewoon het treintje even kwijt, en ik kom weer aan met een heel zeik verhaal. Jullie weten allang dat ik het naar mn zin heb, anders had ik het wel gezegd. Maar goed, ik wou ook even testen of de spatiebalk weer enigszins werkt en volgens mij doet ie t !
Toppertje...'

Nou ik gaat dr weer vandoor.

Allemaal heel veel succes, plezier, sterkte. De verwachting is dat ik midden december weer terug ben, de tijd vliegt. Bijna alweer weekend, heuy!

Bartpower checking out =)

Val

Halloooo,

14 weken aan boord inmiddels.
Nog steeds wel naar m'n zin hoor :)

Nou, ouders in Antwerpen langs geweest.
Weet niet of ik er al over geschreven heb, dus misschien val ik in herhaling, maar volgens mij was dat facebook. Ik hou het allemaal niet meer bij... Ohja: mochten jullie foto's willen zien ofzo, voeg me dan even toe op facebook, want daar gaat het uploaden van foto's toch wat gemakkelijker! Ik maak niet veel foto's. Het is namelijk in veel gevallen niet toegestaan, of er is geen tijd voor. Maar de paar foto's die ik heb zijn wel leuk.

De dag voordat we in Antwerpen naar binnen konden moesten we ten anker. De lading was -41,5 en dat is te warm. Het moet onder de -42 zitten, anders mogen we er gewoon niet in.
Dus woensdagavond laat, de 26e kregen we bericht dat we naar binnen konden, de lading hadden we gekoeld en de loods was beschikbaar.
Donderdag de 27e kwam ik om 0000 op wacht. De loods was er al en we voeren het buitenste gedeelte van de haven binnen. We hebben drie verschillende loodsen gehad. Zo lang onder beloodsing varen is erg vermoeiend maar wel ontzettend leuk. Rond 0500 lagen we in de laatste sluis, vlak bij de terminal waar we aan mochten meren. Daar hadden we weer wat vertraging, het duurde even voordat de derde en laatste loods kwam. Geweldig hoe iedereen ook vecht voor een plekje. Een containerschip lag in de sluis naast ons, toen de sluisdeuren open gingen even een drag race gehouden...
In de sluis lagen we alleen, de sleepboten lieten we achter ons en zodra de deuren open gingen lagen er nieuwe op ons te wachten.

Om 0600 was ik klaar met werken, we waren er nog net niet. Maar ik hield het voor gezien en ging naar bed. Een paar uur later zouden immers mijn ouders komen. Dus om 10.00 gaan ontbijten, toen kreeg ik ook gelijk bericht dat ze dichtbij waren. Snel omgekleed, intussen was het lossen nog steeds niet begonnen. We hebben even bijgepraat, was wel leuk. Evi heeft flink indruk gemaakt op die matrozen hier.

Ma en Evi vonden vooral de machinekamer erg leuk. Hoewel het een enorm grote ruimte is, met zeer goede air conditioning, vonden ze het klein en warm. Kan het me voorstellen...
Maar wel een leuke plek, die ruimte staan de dingen die ervoor zorgen dat mn laptop het doet, en ik kan douchen, navigeren en het zwembad opvullen.

Het was erg druk, veel mensen van de wal aan boord, nog een paar pallets met boodschapjes gehad, nieuwe kapitein, iemand voor de zwarte doos, een service monteur voor een communicatie apparaat, familieleden van mensen, personeel van de terminal, veiligheidsmensen etc etc. Kortom: druk.
Maar vond t erg leuk dat ik pa ma en evi even heb kunnen laten zien waar ik werk.
Voor hun heel vreemd, voor mij inmiddels aardig vertrouwd. '
Ik weet nog van mijn bezoek aan JR Shipping, een schip met allemaal rare trappen, dekken, apparaten etc etc, het is heel onwennig en vreemd, maar na een tijdje is het zo vertrouwd. Wat wil je, als je er werkt, eet, slaapt, film kijkt, zwemt, sport, en nog meer werkt.
Alleen hoe huiselijk het ook mag lijken; je zult altijd weten dat je op een schip zit. Zware waterdichte deuren, geluiden, bewegingen..

De dag erop weer vertrokken. Rond 1400 de brug klaargemaakt voor vertrek. Vind ik zelf wel leuk om te doen. De brug klaarmaken begint bij stap 1: koffie zetten. En vervolgens ga je papieren voor de loods klaar leggen en de brug apparatuur instellen. De informatie die jullie op marinetraffic zien, word ingesteld door o.a mijzelf, via een apparaat hier aan boord. Ook kijk je nog even naar het weerbericht, je test de radars, stelt de communicatieapparatuur in en test het sturen. een paar dingen die moeten gebeuren als je de brug voorbereid voor vertrek.

In plaats van 2 wachten loop ik nu 1 wacht en werk ik wat aan dek.
Dat dek werk bestaat uit het controleren van brandbestrijdingsapparatuur, reddingsboten, met de matrozen een beetje chippen en painten. Wel leuk om te doen. In Rafnes, waar we nu zijn, is het 4 graden buiten, dus wel koud. Gelukkig is er genoeg kleding beschikbaar. Jassen en winteroveralls worden zeer gewaardeerd !

Ik heb weleens verteld dat we aan boord van dit schip een reddingsboot hebben. (echt? jaaa, echt! de meeste zeeschepen hebben die wel hoor... -.- )
Deze boot hangt op ongeveer 20 meter boven het water oppervlak, en bied plaats aan 34 personen. Hij moet eens in de 6 maanden getest worden door hem te laten vallen. Huh, vallen? Ja, vallen. Het is namelijk niet voor niets een 'vrije - val reddingsboot'.
We lagen ten anker in een fjord in noorwegen met goede weersomstandigheden, de ideale gelegenheid dus!
Nou, nu hadden ze vrijwilligers nodig. En ik natuurlijk meteen met mn kop tegen het plafond van enthiousastme. Dus samen met nog 4 anderen die boot in. Goed mezelf vastgestrapt op die stoel, en rock the boat.
Nou, je kan het in een paar delen onderscheiden.
Eerst glijd de boot uit zijn davit. Dat is de stelling waarin hij is opgeborgen. Hij begint dan met zijn neus die ongeveer 40 graden naar beneden gericht staat te glijden. Je bouwt dan ook al een beetje snelheid op. Wanneer de boot los is uit zijn davit duikt de neus verder naar beneden, en ga je onder een hoek van 70 graden ongeveer naar beneden. Dit is de echte vrije val. Doordat de neus ineens zo naar beneden duikt bouw je onwijs veel snelheid op. Je stort dan echt 20 meter naar beneden. Dan komt het moment dat je het water raakt. Omdat de boot zo licht is (we zaten er maar met 5 in) is dat een behoorlijke klap. De boot duikt dan normaal gesproken helemaal onder water, maar omdat we zo licht waren deed ie dat geeneens. Daarom was de klap ook zo hard. Dan word je natuurlijk vrij hard in je stoel gedrukt, terwijl je een seconde geleden nog vol in de gordels hing. Je schiet omhoog uit het water, en zakt daarna weer terug in het water, terwijl je flink van het schip af drijft door de snelheid.
Een onwijs leuke ervaring. Niemand wil een tweede keer, maar ik meld me weer aan als vrijwilliger =)

Ik hoef niet zo heel veel uren te maken, maar omdat de uren natuurlijk nachtelijk zijn en er best veel voor school gedaan moet worden, slaap ik op de meest rare momenten. Maar dat is wat me ook zo leuk leek. Anders had ik wel een kantoor baan genomen...

Opa is jarig morgen (over een uurtje) dus alvast gefeliciteerd met de 72e verjaardag opa!
Vandaag ook de pup gehad, leuk!
Goed, ik ga hieronder nog een stukje schrijven voor de eerste stuurman, die zit nog steeds te wachten tot ik iets over hem schrijf. Groeten!

The chief officer always let me do his positions, so I can earn his epaulettes. =) Ghehe.
Nahh it's fun and I learn a lot of him, he's a patient and apretty good explainer. Because of the shoes I cannot be Chief yet, I have K-Swiss shoes and that's not a Chief Officier kind of shoe. Shit =(
Anyways, I still have a lot, a lót to learn. But I have been learning a lot the past 14 weeks thanks to the crew.

Well, that's it for now. Long story again... Adios!

Jarig

Kiekeboe

Vandaag eindelijk 18. Mijlpaal in je leven. Het 'ik ben 18' idee moet nog komen, alhoewel ik steeds meer besef wat er nu allemaal ineens mogelijk is op deze leeftijd. Een grote mijlpaal voor mezelf was het aan boord stappen van dit schip, een mijlpaal voor de papieren was deze dag. Ik wil dolgraag mn rijbewijs halen en een cockpit bouwen als ik thuis kom. Dat, en kerstmis vieren met familie zijn dingen waar ik nu erg naar uit kijk. Vergis je niet; ik zou nu niet naar huis willen.

Onlangs een pakketje van thuis gekregen. Daar zaten allemaal dingen in. Sommige dingen zijn niet duur, andere wel. Het ene is niet persoonlijk, het ander wel. Het punt is dat ik weinig heb aan boord, niemand heeft hier een overvloed aan dingen. Dus kleine dingetjes zijn aan boord ineens veel waard.
In de doos:

Mn trui. Lang op gewacht, lekker ding.
zakje parkeerwachtertjes. Muwhaha eindelijk; drop.
tijdschriften vliegen van thuis en een autoblad van Laura. Erg attent
Theorieboekje voor mn rijbewijs, dingen om in vrije tijd te doen.
Mn Mok met Pax zn naam erop, en Pax z'n ketting. Heel veel waarde voor mij.
Een hangertje voor aan een ketting, een ankertje. Echt een mooi ding, erg gaaf!
Een pen van opa en oma met tekst. Ook heel leuk.
Kaarten en brieven van Rijnie, Netty, opa's en oma's, zusje, ouders, laura en 'De Bietjes'.
Kaarten en brieven zijn erg leuk. Ze zijn persoonlijk en geven wat meer menselijkheid in mn hut haha. Brieven en kaarten worden vaak gelezen en bekeken, en worden dus ook zeker op prijs gesteld. Ik heb ook te horen gekregen dat er voor mn rijbewijs gespaard is door O&O Markus, goed nieuws natuurlijk haha.
Een fotoboek zat ook in de doos. Met foto's van vakanties, de honden, uitstapjes enz. Super leuk om eens te bekijken. Evi heeft ook een tekening voor me gemaakt; ik wist wel dat ze aardig kon tekenen maar zo goed...

Hier aan boord gaat het ook niet onopgemerkt voorbij. Veel jarigen komen achterstevoren voorbij op hun verjaardag; lijkt me hier echt niet de bedoeling. Maar plan wel nog een feestje, in de nabije toekomst voor hier aan boord. Ben inmiddels door zo'n beetje alle bemanningsleden gefeliciteerd, kapitein belde net nog. Super tof. Die gaat naar huis in Antwerpen. Erg jammer.
Eerste kapitein waar ik onder gevaren heb, denk niet dat ik die zo 1-2-3 vergeet.
Gelukkig word er ook weer niet teveel aandacht aan mn verjaardag besteed, daar kan ik niet tegen. Word ik verlegen enzo jullie kennen me wel...

Nu ik 18 ben mag ik eindelijk 's nachts werken! Dat is wel iets wat ik direct merk. Een rijbewijs komt namelijk thuis pas, alhoewel ik hier al een beetje aan het leren ben in de vrije tijd die ik heb. Dat rijbewijs kijk ik nu wel heel erg naar uit. Zit nu ook al een beetje te googlen naar auto's en dergelijke. Eigenlijk best wel gave apparaten.

Nou zoals ik al zei; ik ben altijdvrij veel met vliegen bezig geweest. Mijn uitlaatklep.
Ik ben dus toch stiekem plannen aan het smeden om thuis een cockpit te gaan bouwen, maar het is vrij moeilijk; het hoe of wat. Ook iets waar ik me in mn vrije tijd mee bezig hou.

De afgelopen dag echt slecht weer gehad. Mn hele hut lag overhoop en ook in de keuken en stores zijn slachtoffers gevallen (het bier!! en de Nutella!!)
Maar dit groene monster heeft zich er toch maar weer doorheen geslagen en haar bemanning ook, gelukkig! ;)

Hier aan boord nog hartstikke naar mn zin. It's just a job ...

Het meest aparte vind ik nog tijdens dit soort dagen niet thuis te zijn. En op deze leeftijd al hier te staan; dat had ik niet verwacht als je keek hoe het 2 jaar geleden begon ....

Nou mensen ik gaat er weer vandoor, leuk internet;lekker contact houden en een beetje googlen naar autos en cockpit onderdelen. En natuurlijk marinetraffic, waar jullie ons op kunnen volgen!

Hey ik zeg: adios!

pre - birthday

Hallo lieve wezens,

Nog 5 dagen tot mijn verjaardag. Goh wat spannend.
Ik heb het dus 'geheim' proberen te houden, maar dat is niet gelukt. De crewing lijst gaat zo ongeveer ieder bemanningslid dus iedereen vraagt nu al naar 'party?'

De 2e stuurvrouw (zie reactie op laatste blog) is 26 september jarig, net als mn mama.
18 jaar, eigenlijk geen zin in. Nu kan ik nog lekker kind zijn. Klote geluidjes maken, huilen als ik een film niet af mag kijken, snoepjes vragen als ik een nacht niet in mn bed geplast heb ....
Dat moet nu plaats maken voor een stembiljet, een rijbewijs en allerlei lastige financiële dingen waar ik geen verstand van heb.

Dus ik moet nu echt iets gaan verzinnen hoe te gedragen op mn verjaardag en wat te doen. Hier heb ik dus echt geen verstand van... feestje geven? of niet? Compleet negeren?

Dat kind zijn valt trouwens ook wel mee hoor. Ik was even bang dat ze me hier als 17 jarige zouden behandelen, net als dat vaker gezegd wordt:'oh maar jij bent nog maar 17 dus...'
Nee, gewoon lekker meelopen en mn ding doen. Jummie. En dingen leren.

Vandaag de verkeersleiding en loods mogen oproepen. Wel even wennen, in vergelijking met het keurigegebruik van de juiste zinnenin de vlieg simulator en op school.

Ja, de brug is iets waar ik me wel op mn plek voel, met de dingen die daarbij horen. Natuurlijk niet allemaal even leuk. Vooral t multitasken heb ik moeite mee. Ondanks dat het schip maar 16 knopen loopt kan het wel degelijk druk zijn op de brug, en gebeuren er veel dingen tegelijk.

Wel ontzettend mooi, mooie gebeurtenissen, weersomstandigheden, natuur(verschijnselen) en andere dingen meegemaakt en gedaan. Ik loop hier weleens te zeiken om wat voor reden dan ook, maar ik vind t ontzettend mooi werk en ik geniet van elke dag hier aan boord.

Nou we zijn nu in Rafnes, Noorwegen. We pendelen de laatste tijd nogal tussen noorwegen en zweden, het is soms net lijn 195. Maargoed, best hoor. We hebben hier alles aan boord dus waar we naartoe gaan.... ach, er is genoeg te zien. Wel korte reisjes de laatste tijd. Van nog geen dag varen. Dat is vermoeiend. Voor mij en de gehele bemanning denk ik wel.
Maar je leert er wel veel van, aankomst en vertrek op de brug of op dek.

De tijden dat ik niet met school of werk bezig ben wil ik nog weleens een film kijken in mn hut of in de bar. De bar is officieel een recreatieruimte, maar dat is extra typewerk en het klinkt dan alsof ik in een of andere gevangenis zit.

Het is geen gevangenis, er is een manier om te ontsnappen. We hebben namelijk onze oude MOB boot terug gekregen. Het kleine bootje met aanhangmotor is terug naar waar ie vandaan kwam en nu is de oude, sneller uitziende boot voor terug met waterjet. Dusja er is altijd een weg naar buiten ;)

Ik heb laatst een pakketje van thuis gehad. Hierin zaten veel brieven en al wat ingepakte dingen die ik gelaten heb voor wat ze zijn omdat ik vermoed dat deze voor mijn verjaardag zijn. Dus afwachten tot de 25e dan maar. Ook zat er een trui in, eindelijk :) nadat mn vorige te klein bleek te zijn. En natuurlijk de 'Pax' mok, heb ik m toch nog n beetje bij me; samen met mn thee. Mis m wel enorm, maar dat verschilt niets met hoe erg ik Dexter mis. Dood of niet, ik zou m toch niet kunnen zien. Ik zal hem pas echt gaan missen als ik thuis kom.
Hartstikke leuk, dat pakketje. Ik kijk ernaar uit de rest open te maken.
Er zat ook een rijbewijs theorie boekje in; wat ik ook nog weleens lees in mn vrije tijd.

We zitten nu met welgeteld 28 bemanningsleden aan boord. Marc de derde stuurman is weg. Erg jammer, want ik vond het wel een fijn persoon.
In zijn plaats zijn er twee derde stuurmannen gekomen. Je mag niet zomaar van een 'normaal' vrachtschip naar een gastanker, daar moet je een aantekening voor hebben. Die krijg je door 6 maanden op een gastanker te varen, tot die tijd mag je geen stuurman zijn op een gastanker. Vandaar dat er 1 derde met de andere derde meeloopt. Ze lopen als het ware dus dubbel, omdat de ene officieel nog niet bevoegd is.

Onze Engelse hoofdmachinist is weer terug na een kort bezoek aan thuis. Ook een aardige vent. De tweede machinist is afgelost en daar is een Nederlandse voor in de plaats gekomen. Jammer dat die er niet was aan het begin van mn stage want ik heb het idee dat ik dan nóg meer had kunnen leren.

De policy van het bedrijf is door omstandigheden aangepast; geen alcohol meer aan boord. Wat men daarvan vind laat ik even buiten beschouwing ...

Ik hoop op een reisje Antwerpen, kunnen mn ouders en zusje eens aan boord kijken indien mogelijk. Misschien krijg ik zelfs de kans om ergens epauletten te scoren! Haha sinds de 1e stuurman zn epauletten op mn schouder had geplakt omdat ik hem 'verving' tijdens vertrek hebben die gekke dingen me niet meer losgelaten en wil ik ze ook, maar dan in de stagair rang.
Toen ik die strepen op mn overall kreeg en de kapitein en de loods dat zagen keken ze elkaar even aan, naar de 1e stuurman, naar mij en schoten toen in de lach. Eehm... Nee ik denk niet dat ik de uitstraling heb van een 1e stuurman.
Wel begreep ik dat ik dankzij mn trui laatst werd aangezien voor officier door een loods. Dat moeten we ook weer niet hebben natuurlijk, dus ik zeg: strepen. En nee die trui gaat niet uit want ik heb het nu eindelijk warm.

Oh nu we het daar toch over hebben: ik geloof dat ik aardig gewend begin te raken aan de steeds erger wordende scheepsbewegingen. Gelukkig. Al is dit nog maar weinig in vergelijking met wat er 's winters gebeurd ...

nou ik gaat dr weer eens vandoor.

Groeten en veel plezier, succes, sterkte, beterschap

De brug

Op verzoek toch maar weer n stukje schrijven. Alweer een tijdje geleden.

Nou, onderweg naar Zweden en dan naar Duitsland.
Weer het een en ander gebeurd aan boord natuurlijk, weer wat ervaringen rijker en wat leerzame momentjes gehad.

Een voorbeeld van zo'n leerzaam momentje is iets dat zo'n 2 uur geleden gebeurde. De tweede stuurvrouw wees me op een object op de radar dat snel op ons af kwam. Ik kijken met een verrekijker, kon niks zien. Huh? Nog eens kijken, zonder verrekijker kijken, helemaal niks.
Was het dus een helikopter.... -.- Logisch, een schip kan nooit zo snel over het radarscherm bewegen. Pfff Haha.

Laatst ben ik met een Indonesische stagair (die nu van boord is) de wal op geweest. Dat was in Zweden, Stenungsund. Erg leuk plaatsje, vriendelijke mensen en echt een schitterend dorpje en natuur.

De machinekamer is niet echt mijn ding. In de zin van: het is niet wat ik later graag zou willen doen. Zoals jullie hebben kunnen lezen heb ik het er wel onwijs naar mn zin gehad en daar leuke dingen meegemaakt, maar ik zie mijn toekomst daar niet. Als ik beneden de waterlijn ben wil ik een duikuitrusting aan, anders ben ik liever bóven de waterlijn. Uitzicht had je ook al niet... waardeloos. OVerigens wel een leuke opmerking van een bemanningslid: 'Officieren zijn niet zo heel belangrijk, die sturen alleen maar'. Ghehe.

Tijdens de aankomst in Rafnes (Noorwegen) vanaf het begin tot het einde op de brug gestaan, genietend van een echt gaaf uitzicht. Noorwegen is echt een pracht land. Zweden ook, maar Noorwegen is wat ruiger en hoger. Kicke.

Ook weer met de Man Over Boord - boot gespeeld. Zoals al beschreven; het kleine plastic bootje met aanhangmotor.We hebben een aantal dagen ten anker gelegen, maar er moest een bemanningswissel komen. Dus ik en de 3e stuurman in het bootje, naar de kust. Nieuwe eerste stuurman en electricien opgehaald. Het weer was niet zo fijn, regen. Dus de 'passagiers' op de ladder gezet om op het schip te klimmen, bagage aan een lijntje omhoog en wij naar de andere kant om met boot en al opgehesen te worden. Alleen al het water dat op dek komt, moet er ook af. Lagen we precies onder zo'n afwateringsgat... Na daar een aantal momenten gelegen te hebben, inmiddels doorweekt, kwam iemand tot een goed idee om dit gat eens af te dichten... Ideaal.

Maar goed, een aantal dagen later kregen we weer een kans om iemand van de wal heen en terug te brengen, en dit keer was het wél lekker weer, dus je zult mij niet horen klagen. Ik zat non-stop met een smile van oor tot oor op mn gezicht te genieten van het zonnetje en uitzicht =)

Inmiddels ook naar de brug geschoven. De machinekamer is klaar.
De brug is erg leuk, hier ook weer veel te leren en te doen.
Heb 't idee dat ik al flink wat verantwoordelijkheid krijg voor iemand die nog maar een aantal dagen op de brug actief is, maar alles word uiteraard gecheckt door een ervaren 2e stuurvrouw die mij ook al wat dingen over astro navigatie heeft uitgelegd. Iets dat een goedbetaalde leraar op school, die dat als beroep doet, niet gelukt is.

Ja, de brug is een super toffe plek waar super toffe dingen gedaan worden.
Vandaag de loods van boord mogen begeleiden, en de verkeersleiding op mogen roepen. Echt onwijs gaaf ! (ook hier kwam de smile weer tevoorschijn)

Nu wat slechter weer. Windkracht 7, golven van een paar meter hoogte en dus lekker slingeren, Een graad of 10. Ook genieten hoor ;) Gelukkig niet zeeziek ! Iets waar ik toch wel blij mee ben.

Ik heb begrepen dat thuis alles goed gaat. De gezondheid van opa en pa maak ik me toch wel n beetje zorgen om maar gelukkig hebben we internet en word ik up-to-date gehouden.

Zondag word oma jarig, gefeliciteerd alvast oma!

Ik dacht mijn eigen verjaardag hier verborgen te kunnen houden, maar dat is helaas niet gelukt; daar de bemanningslijst zo'n beetje langs ieder bemanningslid lijkt te komen.

Oh nog zoiets: ik weet niet of jullie het verhaal van de 'bosjongen' kennen, die jongen die wegliep en bla bla staat allemaal in de kranten. Daar vinden ze me dus op lijken! Heey en bedankt people ;) Tsjonge jonge....

Nou, ik ga proberen bij de eetruimte te geraken, kijken of het lukt met deze golven.

Ohja nog een ding: het vaargebied: ja we blijven in de noordelijke gebieden. Tenminste, dat is wel waarschijnlijk.

Bedankt en Tabee !

2 weken verder

2 weken verder.

Inmiddels een week of2 sinds mijn laatste bericht.
In die 2 weken toch weer veel gebeurd.

Pa, ma, evi en dexter zijn weer teruggekomen van vakantie.
Als ik mee ging op vakantie, of op scouting kamp of wat dan ook was het altijd: 'doe je wel voorzichtig?' Hoogst irritant. Maar nu wou ik dat maar blijven herhalen. Ik weet nu wat degene die dat zei voelde. Namelijk machteloosheid.
Ik ben gewoon blij dat ze nu weer thuis zijn, geeft mezelf wel een stukje rust zeg maar.

Pax is deze vakantie overleden.
Het zat eraan te komen, dat was al een langere tijd te zien.
In Spanje hebben mijn pa, ma en zusje de keuze moeten maken hem in te moeten laten slapen. Dit was voor mij een behoorlijke klap en ik ben toch wel even van streek geweest.
Aan boord is een plek waar niet veel gezegd word. Er lopen veel culturen en verschillende mensen rond. Iedereen is bezig met zijn of haar werk en is dus druk. Tijdens het eten heerst er over het algemeen stilte en als er gepraat word is dat over het werk.
Niet echt een plek om gevoelens te uitten. Niemand vraagt ernaar, dus vertel ik ook niks. Dat is iets dat ik de laatste week mezelf heb aangeleerd.
Pax was toch wel 'n beetje mijn maatje. Ik vond het lekker met hem te lopen, rennen en stoeien.
Toen ik de deur uit stapte besefte ik dat er dingen veranderd zouden zijn als ik terug zou komen. 5-6 maanden is een lange tijd waar veel in (kan) gebeuren. Maar eerlijk gezegd had ik wel verwacht dat pax er zou zijn als ik terug kwam.
Pax was degene bij wie ik was als ik niet lekker in mn vel zat. 's Avonds lopen, naar 't molenpad, gespeeld boos doen als ie dat irritante kefbeest van de hoek om de oren vloog.

Het deed me ook wel zeer om te zien hoe Pax toch langzaam aftakelde.
De glimmend zwarte snoet werd grijs, het dartelende loopje werd achter me aan sjokken.
Ik vind het jammer dat ik niet bij z'n laatste dagen kon zijn maar goed ik denk dat het het beste is dit gewoon in gezonde mate van je af te zetten.

Wat ik niet wil lezen in de reacties zijn van die 'ach wat zielig' reacties waarin mensen hun medelijden laten merken want dat zal allemaal wel. T is niet zielig het is gewoon een stukje leven. punt. (nog een keer: ' . ' )

Inmiddels is er in Braefoot (Engeland) een finse tweede stuurvrouw afgelost door een Belgische tweede stuurvrouw. Simon de vakantiewerker is van boord gegaan en daarvoor in de plaats 2 nederlandse stagaires. Eentje daarvan in de machinekamer, de ander op de brug.
Ik heb ze allebei rond mogen leiden en ben nu de ene aan het inwerken in de machinekamer. Over 2 weken zal ik naar de brug gaan waar ik hopelijk en als het goed is de wacht samen met de belgische stuurvrouw zal gaan doen.

Iets over de reizen: We zijn langs schotland gevaren, prachtig. Pembroke en Braefoot zijn twee havens die we in Engeland aangedaan hebben. Daar nog een hevige inspectie gehad waar we voor geslaagd zijn. Nu liggen we in Steningsund, Zweden. We gaan nu weer naar Karsto, Noorwegen. Daar gaan we brandstof innemen en een stukje verder gaan we laden voor een haven die nog bekend moet worden. Ohja: mongstad zijn we ook nog geweest, das in noorwegen.

Het bunkeren. Er staat iets van een miljoen liter brandstof op de planning. Dat kost de charteraar 1,5 miljoen euro. Endan zijn onze tanks nog niet eens vol.

Gisteravond zijn de 'stores' binnen gekomen.
Als je verleden verhalen gelezen hebt weet je dat stores boodschappen zijn.
Om 7 uur was de vrachtwagen er, dus iedereen helpen.
1 vrachtwagen vol met LCD schermen, bitterballen, koekepannen, motoronderdelen, melk, nutella en talloze andere dingen moesten het schip in. Iedereen hielp mee dus het was met een uurtje gedaan. De pallets werden door onze kranen uit de vrachtwagen gehesen, die zo'n 10 meter lager stond. De pallets werden aan dek gezet, er werd een rij gevormd en iedereen gaf het door. Teamwork !

De vrachtwagen kwam... uit Nederland !

Er word flink geld geinvesteerd om ons van boodschapjes te voorzien, viel mij op.

Overigens had ik die dag ook mn eerste stappen aan wal sinds 6 weken.
Veel verschil was het niet. Uiteraard merk je als je op het schip bent dat je op een schip bent qua bewegingen en trillingen, maar het was nog niet zo erg dat ik aan de wal slingerend liep omdat ik dat al 6 weken deed. Dat komt nog wel wanneer het herfst word ;)

Gisteren kwam de Chief Engineer (de baas van de machinekamer, HWTK, hoofdmachinist) naar mij en de andere stagair toe. Of we een bunkerplan voor hem konden maken. We zouden 1000 ton zware olie gaan bunkeren en 70 ton gasolie. Hij was benieuwd waar we mee zouden komen. Een hoop rekenwerk later hadden we wat getallen. Die nog invoeren in wat programma's en daar weer wat berekeningen overheen gooien en we hadden een idee van het volume en welke tanks het in moest. Dus dat samen met het verslag leidingschema's op het bureau gelegd. Alles moet overigens in het Engels want ja, het is een Engelse HWTK he...

Voor de rest gaat alles z'n gangetje. De twee stagaires zijn handig om verslagen en info mee te delen en uit te wisselen. We moeten heel andere dingen doen en maken, maar samen denken lost een hoop op.

Goed, tijd om naar bed te gaan. Vannacht vertrekken we, maar ik mocht niet in de machinekamer zijn omdat ik m'n rust moet nemen. Jammer, maar ze hebben wel gelijk.

Ohja even iets heel raars: m'n overall ruikt naar zonnebrand die ik verleden jaar voor t laatst op had. Apart he.

Vandaag was wel leuk, het zaterdagse rondje gedaan.
Het zaterdagse rondje is alles met betrekking tot veiligheid.
Ik deed dat met de nieuwe stagair.
Naar voren, de boegschroefruimte in (3 ladders af) en daar de noodbrandbluspomp en bilge(lek) water alarmen testen.

Dan de brandbluspompen en bilge alarmen in de machinekamer testen en de lock in alarms van de Walk - in - Fridge ! (jaa, daar hebben we er 4 van. whaha).
Vervolgens de noodgenerator starten (een 600 pk motor die ook in n vrachtwagen had kunnen staan) en de motoren van de reddingsboten testen.

We sluiten de dag af met het schoonmaken van de sewage (stront!) tank.
De sewage tank komen alle toiletten op uit. Niet zo'n heel fris werken maar het is ook niet zoals jullie waarschijnlijk denken. 3 stappen van reiniging zorgen ervoor dat het water van douche-kwaliteit is, al gaat het gewoon overboord. Dat reinigen gebeurt met bacteriën die zichzelf in stand houden in de tank. Geen fris idee om aan te werken, maar je ruikt of ziet niks bijzonders dus vies is anders.

Vandaag weer lekker gefrituurde bloemkool met garnaaltjes op.
Hoe komt die vent erbij ...

Maar deze mensen zijn stuk voor stuk van waarde en we zorgen allemaal dat dit schip varende blijft. Iedereen is bezig en heeft een taak, en dat is echt te respecteren.
Ik heb respect voor de mensen die thuis een gezin hebben en die toch voor het avontuur van de zee kiezen. Want dat is het. Of is het gewoon werk? Misschien wel beiden