Reis: Nuku Hiva -> San Diego

Locatie: 200 mijl zuidwest van San Diego, North Pacific ocean

Tijd lokaal: 1830

Tijd NL: 0230

Snelheid: 14.5 knopen

Temperatuur lucht: 20 graden

Temperatuur zee: 24 graden

Vochtigheid: 79%

Het weer: onbewolkt, en een rustige zee (1m deining)

Beste allemaal,

Allereerst weer ontzettend leuk dat jullie mijn blog lezen! De afgelopen weken zijn ontzettend mooi geweest. Van zwemmen met een reddingsvlot tot dansen met passagiers. Van ingezeept worden tot dolfijnen voor de boeg, er zijn zoveel mooie dingen.

We zijn aan het einde gekomen van mijn eerste cruise. Deze 30 daagse cruise komt morgen ten einde in San Diego, waar we de nieuwe cruise naar Zuid-Amerika zullen starten.

Aangezien deze laatste etappe van de cruise bestaat uit 7 zeedagen, zat het entertainment team even met de handen in het haar. Alle bingokaarten waren vol, alle spelletjes waren gespeeld. De mensen werden het staren naar de zee zat en ook de films kon hen niet meer bekoren.

Tijd om de stuurmannen erbij te roepen dus!

Zo komt het dat er een aantal stuurmannen en stagiaires in zwembroeken bij het zwembad staan. Naast ons liggen flares, noodbakens en ander overlevingsmateriaal. Ook staan er een paar matrozen bij een wit rond plastic ding. Te weten: een opblaasbaar reddingsvlot.

Zo’n 200 nieuwsgierige blikken gaan onze kant op als de eerste stuurman door de microfoon begint te praten, en niet veel later blaast, onder het geflits van de vele fototoestellen, het reddingsvlot zich op. De stagiaires klimmen het vlot in terwijl ik mij in een overlevingspak hijs. Niet veel later drijf ik in het zwembad, ik blijf helemaal droog dankzij mijn overlevingspak. Ik wordt aan boord van het vlot gehesen en na wat uitleg over de pijlen en noodsignalen en de reddingsvesten voor honden mogen we er weer uit. Terug naar het echte werk…

De volgende dag hadden we echter weer een probleem. De bingokaarten waren namelijk nog steeds vol en buiten was het nog steeds één grote blauwe watermassa.

Maar gelukkig is daar Neptunus, de god van de zee.

Het is een oude traditie dat iedere zeevarende die voor het eerst de equator (evenaar) passeert, gedoopt dient te worden door Neptunus.

Aangezien wij zo’n 600 bemanningsleden hebben was ik niet de enige die nog nooit per schip overgestoken was naar het zuidelijk halfrond.

Nu is zo’n doping niet echt een doping. Neptunus is een sportinstructeur verkleed als neptunus en de doping bestaat uit een aantal ranzige activiteiten.

Zo stonden wij niet veel later met zo’n 15 mensen aan een touw in spanning te wachten wat er komen zou. Mijn shirt is al besmeurt met ‘uitwasbare’ verf. Dan worden we opgehaald en tot mijn schrik zie ik 3 dekken vol staan/zitten met passagiers. Een paar honderd ogen (en fototoestellen) richten zich onze kant op terwijl we met zijn allen onder een net kruipen op dek. Voor ik het weet worden er emmers ijswater onze kant op gegooid.

Vervolgens hoor ik door een microfoon onze cruise director. Hij zegt dat er een 3^e stuurman aan boord is, een verschrikkelijk persoon. Dat het schip zo slingert? Dat is mijn fout. En ohja, dat we wat later in de haven waren, dat is ook mijn fout.

Nu het publiek tegen mij is opgezweept (dit is allemaal slechts toneel) wordt ik onder het net vandaan getrokken. Aan een tafel zie ik de kapitein zitten, de staff kapitein, de hoofdwerktuigkundige en de hotel directeur. Kortom: veel hoge rangen die met een glimlach naar mijn onzekere lachje kijken.

Ik moet knielen voor Neptunus en ook hij en zijn vrouw zijn het erover eens dat ik geen echte stuurman ben, maar gewoon een veredelde stagiair. Aan de andere kant van het zwembad zie ik een ENORME dode vis in een bak liggen. Helaas moet ik die een kus geven. Ik weiger maar mijn gezicht wordt stevig tegen de vis aangedrukt. Na deze walgelijke actie wordt ik onder luid gejoel van de passagiers en overige bemanning naar een paar tafels gesleept.

Nog voordat ik het doorheb wordt ik op een tafel gegooid die helemaal besmeurd is met een plakkerige, schuimachtige laag, en wordt ik ermee ingesmeerd door enkele bemanningsleden. Het stinkt en plakt enorm maar gelukkig wordt ik naar de rand van het zwembad gebracht. Het publiek mag kiezen en de kapitein etc ook. Mag ik het zwembad in of moet ik even drogen in de zon? Het publiek en ook de hoge rangen aan de tafel zijn het duidelijk eens: laat mij maar even drogen. Een half uur later zijn ook de anderen ‘gedoopt’ en ik stink en plak enorm. Eindelijk is de ceremonie afgelopen en mogen we het zwembad in….

Uit het zwembad gekomen wil ik terug naar de kleedkamer. Ik loop de hoek om op het dek en daar staat een stuurman met een brandslang. De volle lading krijg ik over me heen en de droge handdoek die ik gekregen heb is niet meer zo droog.

Ik ben blij als ik onder de douche stap aan het einde van die dag…

Vandaag is de laatste dag van deze cruise en gisteren hadden we het ‘Black & Gold Ball’.

Dit gala wordt op zulke cruises minstens één keer gehouden. Alle officieren (dus stuurmannen en werktuigkundigen bijvoorbeeld) lijnen zich op achter gesloten deuren. In de ballroom zitten de mensen geduldig te wachten als de cruise director het podium opstapt. En dan het moment waar ik best wel nieuwsgierig naar was. Dames en heren, verwelkom uw officieren!

Onder een luid applaus komen wij de voorste trappen af en gaan in een rij staan voor het podium. Dames en heren, de muziek zal gaan spelen, kies uw officier en dans!

In de eerste seconden gaat het nog goed, niemand ziet me, ik verschuil me achter een stagiair. Maar men krijgt me in het vizier en na 6 dansen ben ik helemaal kapot. Voor mijn gevoel gaat het voor geen meter, al hebben de passagiers het goed naar hun zin. Er worden veel foto’s gemaakt en veel camera’s gaan langs de dansende massa. Leuk, zo in de spotlight staan.

Al met al kijk ik terug op een mooie avond.

Overmorgen zal mijn werk iets anders worden. Ik zal ’s ochtends van 05:00 tot 10:00 samen met een 2^e stuurman het schip navigeren, en dan nog enkele uren werken aan onze veiligheidssystemen.

Ook is mijn noodfunctie veranderd. Mocht het alarm nu gaan ben ik leider van een brand team. Deze teams bestaan uit 5 mensen. Een leider en 4 leden. Een brand team is gewoon een brandweerteam. Ook wij hebben de pakken en de flessen en de bijlen etc, net als aan de wal.

Terugkijkend op de eerste maand vind ik het een fantastische maand geweest. Het schip heeft een fantastische bemanning en ik ben blij dat ik daar nu een deel van ben. Ik heb fantastische mensen mogen ontmoeten en erg mooie plekken gezien. Het schip is oud (1992 gebouwd) maar heeft haar charmes nog lang niet verloren.

Het is ook een zware maand geweest. Een maand waarin ik veel heb mogen leren en soms op de proef ben gesteld. Natuurlijk heb ik mezelf ook weer beter leren kennen en heb ik begrepen dat ik tot nu toe mijn werk naar tevredenheid doe.

Kortom: ik heb het prima naar mijn zin. Het weg zijn van huis is af en toe wel lastig, maar gelukkig is de sfeer aan boord goed.

Allemaal de groeten vanaf de Statendam!

De hierboven vermelde tekst is geschreven vanuit mijn ideeën en gedachtegang alleen. Deze tekst is niet representatief voor het bedrijf als geheel en alleen ik ben verantwoordelijk voor de inhoud van deze tekst.