Ik staar naar de enorme zwarte stalen plaat die ver boven me uit torent. Tijdens die halve minuut stilstaan wordt er naar me gegild: go left sir! LEFT! Ja ja… rustig maar, ik maak alleen maar een foto, antwoord ik.

Ja, ik ben er. San Diego, de terminal waar de Statendam aangemeerd ligt.

Donderdagochtend ben ik door Martin naar Schiphol gebracht, waar mijn vlucht van 9 uur met Delta Airlines begon. Ik had 2 stoelen bij het raam voor mezelf en aan service ontbrak het niet. Ook was het uitzicht soms echt wel gaaf. We vlogen over onder andere Groenland en IJsland, en over enkele bevroren delen van Canada. Echt super mooi.

Ondertussen was het al 00:00 Nederlandse tijd, maar we landden rond 15:00 lokale tijd in Minneapolis. Daar moest ik ongeveer 2 uurtjes wachten voor mijn volgende, 4 uur durende vlucht zou vertrekken. Dit was een lange en volle vlucht. Bovendien was ik helemaal verrot (voor mijn gevoel was het al 02:00) dus de vlucht leek lang te duren.

Aangekomen in San Diego ben ik naar het hotel gebracht waar ik één nachtje ben gebleven. De volgende ochtend gingen ik en ongeveer 40 andere bemanningsleden aan boord.

Ik krijg mijn kamer toegewezen en stap naar binnen. Niks op aan te merken, behalve het feit dat er geen raam zit. Al zou er wel een raam zitten zou het toch niet handig zijn, ik zou dan bij mijn buurvrouw naar binnen kijken.

De eerste dag komt er zo gruwelijk veel op je af. Zo moet er een medisch dossier aangemaakt worden, inentingen overigens ook. Ook moeten er safety meetings bijgewoond worden, en heel veel papieren ingevuld worden. Hierna ben ik naar de kleermaker gegaan om mijn uniform aan te meten, waarna ik eindelijk naar de brug kan.

Om een lang verhaal kort te maken, op dit moment ben ik druk bezig met mijzelf bekend maken met de procedures en apparatuur aan boord. Dit gaat ongeveer 2 weken kosten, waarna een examen wordt afgenomen door de kapitein. Hierna mag ik wachtlopen (navigeren bijvoorbeeld) en wordt ik echt opgenomen in de planning. Voor nu deel ik dus min of meer mijn eigen uren in.

Op dit moment varen we over de Pacific Ocean, richting Hawaii met zo’n 1600 mensen aan boord. Dit duurt nog zo’n 4 dagen. Het weer is fantastisch mooi. Een schitterende blauwe zee. In San Diego kwamen er vliegdekschepen voorbij en we lagen gemeerd naast een vliegdekschip (nu een museum) en een onderzeeër (zag er ook… gedateerd uit).

Ook sprongen er wat zeeleeuwachtige dieren en roggen langs het schip toen we daar lagen.

Mijn eerste indruk is niet te omschrijven. Het is zo overweldigend dat het moeilijk is om in woorden uit te drukken. Ik heb van Martin een GoPro camera gehad, misschien dat dat het iets makkelijker weergeeft.

In volgende verhalen zal het wat meer specifiek gericht zijn op 1 gebeurtenis of een ander onderwerp. Alles hier gelijk benoemen is vrij kansloos denk ik, dus vandaar.

Warme groet vanuit de Pacific!