Halloooo,

14 weken aan boord inmiddels.
Nog steeds wel naar m'n zin hoor :)

Nou, ouders in Antwerpen langs geweest.
Weet niet of ik er al over geschreven heb, dus misschien val ik in herhaling, maar volgens mij was dat facebook. Ik hou het allemaal niet meer bij... Ohja: mochten jullie foto's willen zien ofzo, voeg me dan even toe op facebook, want daar gaat het uploaden van foto's toch wat gemakkelijker! Ik maak niet veel foto's. Het is namelijk in veel gevallen niet toegestaan, of er is geen tijd voor. Maar de paar foto's die ik heb zijn wel leuk.

De dag voordat we in Antwerpen naar binnen konden moesten we ten anker. De lading was -41,5 en dat is te warm. Het moet onder de -42 zitten, anders mogen we er gewoon niet in.
Dus woensdagavond laat, de 26e kregen we bericht dat we naar binnen konden, de lading hadden we gekoeld en de loods was beschikbaar.
Donderdag de 27e kwam ik om 0000 op wacht. De loods was er al en we voeren het buitenste gedeelte van de haven binnen. We hebben drie verschillende loodsen gehad. Zo lang onder beloodsing varen is erg vermoeiend maar wel ontzettend leuk. Rond 0500 lagen we in de laatste sluis, vlak bij de terminal waar we aan mochten meren. Daar hadden we weer wat vertraging, het duurde even voordat de derde en laatste loods kwam. Geweldig hoe iedereen ook vecht voor een plekje. Een containerschip lag in de sluis naast ons, toen de sluisdeuren open gingen even een drag race gehouden...
In de sluis lagen we alleen, de sleepboten lieten we achter ons en zodra de deuren open gingen lagen er nieuwe op ons te wachten.

Om 0600 was ik klaar met werken, we waren er nog net niet. Maar ik hield het voor gezien en ging naar bed. Een paar uur later zouden immers mijn ouders komen. Dus om 10.00 gaan ontbijten, toen kreeg ik ook gelijk bericht dat ze dichtbij waren. Snel omgekleed, intussen was het lossen nog steeds niet begonnen. We hebben even bijgepraat, was wel leuk. Evi heeft flink indruk gemaakt op die matrozen hier.

Ma en Evi vonden vooral de machinekamer erg leuk. Hoewel het een enorm grote ruimte is, met zeer goede air conditioning, vonden ze het klein en warm. Kan het me voorstellen...
Maar wel een leuke plek, die ruimte staan de dingen die ervoor zorgen dat mn laptop het doet, en ik kan douchen, navigeren en het zwembad opvullen.

Het was erg druk, veel mensen van de wal aan boord, nog een paar pallets met boodschapjes gehad, nieuwe kapitein, iemand voor de zwarte doos, een service monteur voor een communicatie apparaat, familieleden van mensen, personeel van de terminal, veiligheidsmensen etc etc. Kortom: druk.
Maar vond t erg leuk dat ik pa ma en evi even heb kunnen laten zien waar ik werk.
Voor hun heel vreemd, voor mij inmiddels aardig vertrouwd. '
Ik weet nog van mijn bezoek aan JR Shipping, een schip met allemaal rare trappen, dekken, apparaten etc etc, het is heel onwennig en vreemd, maar na een tijdje is het zo vertrouwd. Wat wil je, als je er werkt, eet, slaapt, film kijkt, zwemt, sport, en nog meer werkt.
Alleen hoe huiselijk het ook mag lijken; je zult altijd weten dat je op een schip zit. Zware waterdichte deuren, geluiden, bewegingen..

De dag erop weer vertrokken. Rond 1400 de brug klaargemaakt voor vertrek. Vind ik zelf wel leuk om te doen. De brug klaarmaken begint bij stap 1: koffie zetten. En vervolgens ga je papieren voor de loods klaar leggen en de brug apparatuur instellen. De informatie die jullie op marinetraffic zien, word ingesteld door o.a mijzelf, via een apparaat hier aan boord. Ook kijk je nog even naar het weerbericht, je test de radars, stelt de communicatieapparatuur in en test het sturen. een paar dingen die moeten gebeuren als je de brug voorbereid voor vertrek.

In plaats van 2 wachten loop ik nu 1 wacht en werk ik wat aan dek.
Dat dek werk bestaat uit het controleren van brandbestrijdingsapparatuur, reddingsboten, met de matrozen een beetje chippen en painten. Wel leuk om te doen. In Rafnes, waar we nu zijn, is het 4 graden buiten, dus wel koud. Gelukkig is er genoeg kleding beschikbaar. Jassen en winteroveralls worden zeer gewaardeerd !

Ik heb weleens verteld dat we aan boord van dit schip een reddingsboot hebben. (echt? jaaa, echt! de meeste zeeschepen hebben die wel hoor... -.- )
Deze boot hangt op ongeveer 20 meter boven het water oppervlak, en bied plaats aan 34 personen. Hij moet eens in de 6 maanden getest worden door hem te laten vallen. Huh, vallen? Ja, vallen. Het is namelijk niet voor niets een 'vrije - val reddingsboot'.
We lagen ten anker in een fjord in noorwegen met goede weersomstandigheden, de ideale gelegenheid dus!
Nou, nu hadden ze vrijwilligers nodig. En ik natuurlijk meteen met mn kop tegen het plafond van enthiousastme. Dus samen met nog 4 anderen die boot in. Goed mezelf vastgestrapt op die stoel, en rock the boat.
Nou, je kan het in een paar delen onderscheiden.
Eerst glijd de boot uit zijn davit. Dat is de stelling waarin hij is opgeborgen. Hij begint dan met zijn neus die ongeveer 40 graden naar beneden gericht staat te glijden. Je bouwt dan ook al een beetje snelheid op. Wanneer de boot los is uit zijn davit duikt de neus verder naar beneden, en ga je onder een hoek van 70 graden ongeveer naar beneden. Dit is de echte vrije val. Doordat de neus ineens zo naar beneden duikt bouw je onwijs veel snelheid op. Je stort dan echt 20 meter naar beneden. Dan komt het moment dat je het water raakt. Omdat de boot zo licht is (we zaten er maar met 5 in) is dat een behoorlijke klap. De boot duikt dan normaal gesproken helemaal onder water, maar omdat we zo licht waren deed ie dat geeneens. Daarom was de klap ook zo hard. Dan word je natuurlijk vrij hard in je stoel gedrukt, terwijl je een seconde geleden nog vol in de gordels hing. Je schiet omhoog uit het water, en zakt daarna weer terug in het water, terwijl je flink van het schip af drijft door de snelheid.
Een onwijs leuke ervaring. Niemand wil een tweede keer, maar ik meld me weer aan als vrijwilliger =)

Ik hoef niet zo heel veel uren te maken, maar omdat de uren natuurlijk nachtelijk zijn en er best veel voor school gedaan moet worden, slaap ik op de meest rare momenten. Maar dat is wat me ook zo leuk leek. Anders had ik wel een kantoor baan genomen...

Opa is jarig morgen (over een uurtje) dus alvast gefeliciteerd met de 72e verjaardag opa!
Vandaag ook de pup gehad, leuk!
Goed, ik ga hieronder nog een stukje schrijven voor de eerste stuurman, die zit nog steeds te wachten tot ik iets over hem schrijf. Groeten!

The chief officer always let me do his positions, so I can earn his epaulettes. =) Ghehe.
Nahh it's fun and I learn a lot of him, he's a patient and apretty good explainer. Because of the shoes I cannot be Chief yet, I have K-Swiss shoes and that's not a Chief Officier kind of shoe. Shit =(
Anyways, I still have a lot, a lót to learn. But I have been learning a lot the past 14 weeks thanks to the crew.

Well, that's it for now. Long story again... Adios!