Hallo lieve wezens,

Nog 5 dagen tot mijn verjaardag. Goh wat spannend.
Ik heb het dus 'geheim' proberen te houden, maar dat is niet gelukt. De crewing lijst gaat zo ongeveer ieder bemanningslid dus iedereen vraagt nu al naar 'party?'

De 2e stuurvrouw (zie reactie op laatste blog) is 26 september jarig, net als mn mama.
18 jaar, eigenlijk geen zin in. Nu kan ik nog lekker kind zijn. Klote geluidjes maken, huilen als ik een film niet af mag kijken, snoepjes vragen als ik een nacht niet in mn bed geplast heb ....
Dat moet nu plaats maken voor een stembiljet, een rijbewijs en allerlei lastige financiële dingen waar ik geen verstand van heb.

Dus ik moet nu echt iets gaan verzinnen hoe te gedragen op mn verjaardag en wat te doen. Hier heb ik dus echt geen verstand van... feestje geven? of niet? Compleet negeren?

Dat kind zijn valt trouwens ook wel mee hoor. Ik was even bang dat ze me hier als 17 jarige zouden behandelen, net als dat vaker gezegd wordt:'oh maar jij bent nog maar 17 dus...'
Nee, gewoon lekker meelopen en mn ding doen. Jummie. En dingen leren.

Vandaag de verkeersleiding en loods mogen oproepen. Wel even wennen, in vergelijking met het keurigegebruik van de juiste zinnenin de vlieg simulator en op school.

Ja, de brug is iets waar ik me wel op mn plek voel, met de dingen die daarbij horen. Natuurlijk niet allemaal even leuk. Vooral t multitasken heb ik moeite mee. Ondanks dat het schip maar 16 knopen loopt kan het wel degelijk druk zijn op de brug, en gebeuren er veel dingen tegelijk.

Wel ontzettend mooi, mooie gebeurtenissen, weersomstandigheden, natuur(verschijnselen) en andere dingen meegemaakt en gedaan. Ik loop hier weleens te zeiken om wat voor reden dan ook, maar ik vind t ontzettend mooi werk en ik geniet van elke dag hier aan boord.

Nou we zijn nu in Rafnes, Noorwegen. We pendelen de laatste tijd nogal tussen noorwegen en zweden, het is soms net lijn 195. Maargoed, best hoor. We hebben hier alles aan boord dus waar we naartoe gaan.... ach, er is genoeg te zien. Wel korte reisjes de laatste tijd. Van nog geen dag varen. Dat is vermoeiend. Voor mij en de gehele bemanning denk ik wel.
Maar je leert er wel veel van, aankomst en vertrek op de brug of op dek.

De tijden dat ik niet met school of werk bezig ben wil ik nog weleens een film kijken in mn hut of in de bar. De bar is officieel een recreatieruimte, maar dat is extra typewerk en het klinkt dan alsof ik in een of andere gevangenis zit.

Het is geen gevangenis, er is een manier om te ontsnappen. We hebben namelijk onze oude MOB boot terug gekregen. Het kleine bootje met aanhangmotor is terug naar waar ie vandaan kwam en nu is de oude, sneller uitziende boot voor terug met waterjet. Dusja er is altijd een weg naar buiten ;)

Ik heb laatst een pakketje van thuis gehad. Hierin zaten veel brieven en al wat ingepakte dingen die ik gelaten heb voor wat ze zijn omdat ik vermoed dat deze voor mijn verjaardag zijn. Dus afwachten tot de 25e dan maar. Ook zat er een trui in, eindelijk :) nadat mn vorige te klein bleek te zijn. En natuurlijk de 'Pax' mok, heb ik m toch nog n beetje bij me; samen met mn thee. Mis m wel enorm, maar dat verschilt niets met hoe erg ik Dexter mis. Dood of niet, ik zou m toch niet kunnen zien. Ik zal hem pas echt gaan missen als ik thuis kom.
Hartstikke leuk, dat pakketje. Ik kijk ernaar uit de rest open te maken.
Er zat ook een rijbewijs theorie boekje in; wat ik ook nog weleens lees in mn vrije tijd.

We zitten nu met welgeteld 28 bemanningsleden aan boord. Marc de derde stuurman is weg. Erg jammer, want ik vond het wel een fijn persoon.
In zijn plaats zijn er twee derde stuurmannen gekomen. Je mag niet zomaar van een 'normaal' vrachtschip naar een gastanker, daar moet je een aantekening voor hebben. Die krijg je door 6 maanden op een gastanker te varen, tot die tijd mag je geen stuurman zijn op een gastanker. Vandaar dat er 1 derde met de andere derde meeloopt. Ze lopen als het ware dus dubbel, omdat de ene officieel nog niet bevoegd is.

Onze Engelse hoofdmachinist is weer terug na een kort bezoek aan thuis. Ook een aardige vent. De tweede machinist is afgelost en daar is een Nederlandse voor in de plaats gekomen. Jammer dat die er niet was aan het begin van mn stage want ik heb het idee dat ik dan nóg meer had kunnen leren.

De policy van het bedrijf is door omstandigheden aangepast; geen alcohol meer aan boord. Wat men daarvan vind laat ik even buiten beschouwing ...

Ik hoop op een reisje Antwerpen, kunnen mn ouders en zusje eens aan boord kijken indien mogelijk. Misschien krijg ik zelfs de kans om ergens epauletten te scoren! Haha sinds de 1e stuurman zn epauletten op mn schouder had geplakt omdat ik hem 'verving' tijdens vertrek hebben die gekke dingen me niet meer losgelaten en wil ik ze ook, maar dan in de stagair rang.
Toen ik die strepen op mn overall kreeg en de kapitein en de loods dat zagen keken ze elkaar even aan, naar de 1e stuurman, naar mij en schoten toen in de lach. Eehm... Nee ik denk niet dat ik de uitstraling heb van een 1e stuurman.
Wel begreep ik dat ik dankzij mn trui laatst werd aangezien voor officier door een loods. Dat moeten we ook weer niet hebben natuurlijk, dus ik zeg: strepen. En nee die trui gaat niet uit want ik heb het nu eindelijk warm.

Oh nu we het daar toch over hebben: ik geloof dat ik aardig gewend begin te raken aan de steeds erger wordende scheepsbewegingen. Gelukkig. Al is dit nog maar weinig in vergelijking met wat er 's winters gebeurd ...

nou ik gaat dr weer eens vandoor.

Groeten en veel plezier, succes, sterkte, beterschap