2 weken verder.

Inmiddels een week of2 sinds mijn laatste bericht.
In die 2 weken toch weer veel gebeurd.

Pa, ma, evi en dexter zijn weer teruggekomen van vakantie.
Als ik mee ging op vakantie, of op scouting kamp of wat dan ook was het altijd: 'doe je wel voorzichtig?' Hoogst irritant. Maar nu wou ik dat maar blijven herhalen. Ik weet nu wat degene die dat zei voelde. Namelijk machteloosheid.
Ik ben gewoon blij dat ze nu weer thuis zijn, geeft mezelf wel een stukje rust zeg maar.

Pax is deze vakantie overleden.
Het zat eraan te komen, dat was al een langere tijd te zien.
In Spanje hebben mijn pa, ma en zusje de keuze moeten maken hem in te moeten laten slapen. Dit was voor mij een behoorlijke klap en ik ben toch wel even van streek geweest.
Aan boord is een plek waar niet veel gezegd word. Er lopen veel culturen en verschillende mensen rond. Iedereen is bezig met zijn of haar werk en is dus druk. Tijdens het eten heerst er over het algemeen stilte en als er gepraat word is dat over het werk.
Niet echt een plek om gevoelens te uitten. Niemand vraagt ernaar, dus vertel ik ook niks. Dat is iets dat ik de laatste week mezelf heb aangeleerd.
Pax was toch wel 'n beetje mijn maatje. Ik vond het lekker met hem te lopen, rennen en stoeien.
Toen ik de deur uit stapte besefte ik dat er dingen veranderd zouden zijn als ik terug zou komen. 5-6 maanden is een lange tijd waar veel in (kan) gebeuren. Maar eerlijk gezegd had ik wel verwacht dat pax er zou zijn als ik terug kwam.
Pax was degene bij wie ik was als ik niet lekker in mn vel zat. 's Avonds lopen, naar 't molenpad, gespeeld boos doen als ie dat irritante kefbeest van de hoek om de oren vloog.

Het deed me ook wel zeer om te zien hoe Pax toch langzaam aftakelde.
De glimmend zwarte snoet werd grijs, het dartelende loopje werd achter me aan sjokken.
Ik vind het jammer dat ik niet bij z'n laatste dagen kon zijn maar goed ik denk dat het het beste is dit gewoon in gezonde mate van je af te zetten.

Wat ik niet wil lezen in de reacties zijn van die 'ach wat zielig' reacties waarin mensen hun medelijden laten merken want dat zal allemaal wel. T is niet zielig het is gewoon een stukje leven. punt. (nog een keer: ' . ' )

Inmiddels is er in Braefoot (Engeland) een finse tweede stuurvrouw afgelost door een Belgische tweede stuurvrouw. Simon de vakantiewerker is van boord gegaan en daarvoor in de plaats 2 nederlandse stagaires. Eentje daarvan in de machinekamer, de ander op de brug.
Ik heb ze allebei rond mogen leiden en ben nu de ene aan het inwerken in de machinekamer. Over 2 weken zal ik naar de brug gaan waar ik hopelijk en als het goed is de wacht samen met de belgische stuurvrouw zal gaan doen.

Iets over de reizen: We zijn langs schotland gevaren, prachtig. Pembroke en Braefoot zijn twee havens die we in Engeland aangedaan hebben. Daar nog een hevige inspectie gehad waar we voor geslaagd zijn. Nu liggen we in Steningsund, Zweden. We gaan nu weer naar Karsto, Noorwegen. Daar gaan we brandstof innemen en een stukje verder gaan we laden voor een haven die nog bekend moet worden. Ohja: mongstad zijn we ook nog geweest, das in noorwegen.

Het bunkeren. Er staat iets van een miljoen liter brandstof op de planning. Dat kost de charteraar 1,5 miljoen euro. Endan zijn onze tanks nog niet eens vol.

Gisteravond zijn de 'stores' binnen gekomen.
Als je verleden verhalen gelezen hebt weet je dat stores boodschappen zijn.
Om 7 uur was de vrachtwagen er, dus iedereen helpen.
1 vrachtwagen vol met LCD schermen, bitterballen, koekepannen, motoronderdelen, melk, nutella en talloze andere dingen moesten het schip in. Iedereen hielp mee dus het was met een uurtje gedaan. De pallets werden door onze kranen uit de vrachtwagen gehesen, die zo'n 10 meter lager stond. De pallets werden aan dek gezet, er werd een rij gevormd en iedereen gaf het door. Teamwork !

De vrachtwagen kwam... uit Nederland !

Er word flink geld geinvesteerd om ons van boodschapjes te voorzien, viel mij op.

Overigens had ik die dag ook mn eerste stappen aan wal sinds 6 weken.
Veel verschil was het niet. Uiteraard merk je als je op het schip bent dat je op een schip bent qua bewegingen en trillingen, maar het was nog niet zo erg dat ik aan de wal slingerend liep omdat ik dat al 6 weken deed. Dat komt nog wel wanneer het herfst word ;)

Gisteren kwam de Chief Engineer (de baas van de machinekamer, HWTK, hoofdmachinist) naar mij en de andere stagair toe. Of we een bunkerplan voor hem konden maken. We zouden 1000 ton zware olie gaan bunkeren en 70 ton gasolie. Hij was benieuwd waar we mee zouden komen. Een hoop rekenwerk later hadden we wat getallen. Die nog invoeren in wat programma's en daar weer wat berekeningen overheen gooien en we hadden een idee van het volume en welke tanks het in moest. Dus dat samen met het verslag leidingschema's op het bureau gelegd. Alles moet overigens in het Engels want ja, het is een Engelse HWTK he...

Voor de rest gaat alles z'n gangetje. De twee stagaires zijn handig om verslagen en info mee te delen en uit te wisselen. We moeten heel andere dingen doen en maken, maar samen denken lost een hoop op.

Goed, tijd om naar bed te gaan. Vannacht vertrekken we, maar ik mocht niet in de machinekamer zijn omdat ik m'n rust moet nemen. Jammer, maar ze hebben wel gelijk.

Ohja even iets heel raars: m'n overall ruikt naar zonnebrand die ik verleden jaar voor t laatst op had. Apart he.

Vandaag was wel leuk, het zaterdagse rondje gedaan.
Het zaterdagse rondje is alles met betrekking tot veiligheid.
Ik deed dat met de nieuwe stagair.
Naar voren, de boegschroefruimte in (3 ladders af) en daar de noodbrandbluspomp en bilge(lek) water alarmen testen.

Dan de brandbluspompen en bilge alarmen in de machinekamer testen en de lock in alarms van de Walk - in - Fridge ! (jaa, daar hebben we er 4 van. whaha).
Vervolgens de noodgenerator starten (een 600 pk motor die ook in n vrachtwagen had kunnen staan) en de motoren van de reddingsboten testen.

We sluiten de dag af met het schoonmaken van de sewage (stront!) tank.
De sewage tank komen alle toiletten op uit. Niet zo'n heel fris werken maar het is ook niet zoals jullie waarschijnlijk denken. 3 stappen van reiniging zorgen ervoor dat het water van douche-kwaliteit is, al gaat het gewoon overboord. Dat reinigen gebeurt met bacteriën die zichzelf in stand houden in de tank. Geen fris idee om aan te werken, maar je ruikt of ziet niks bijzonders dus vies is anders.

Vandaag weer lekker gefrituurde bloemkool met garnaaltjes op.
Hoe komt die vent erbij ...

Maar deze mensen zijn stuk voor stuk van waarde en we zorgen allemaal dat dit schip varende blijft. Iedereen is bezig en heeft een taak, en dat is echt te respecteren.
Ik heb respect voor de mensen die thuis een gezin hebben en die toch voor het avontuur van de zee kiezen. Want dat is het. Of is het gewoon werk? Misschien wel beiden