Het is een kalme woensdagochtend wanneer we aankomen in Bora Bora. Op dit moment werk ik nog in de nacht en middagdienst en rond een uur of vier ben ik klaar met werken. Na lang twijfelen besluit ik toch nog de wal op te gaan. Gewoon, even snel een stukje lopen en weer terug naar het schip. Niets bijzonders. Om te ontsnappen aan de drukte aan boord, ga ik alleen.

Nieuwsgierig loop ik het dorpje uit, bij de mensenmassa weg en loop landinwaarts. Hier sla ik allerlei paden in en uiteindelijk kom ik bij een dorpje terecht. Ik zie een plek waar ik mooie foto’s kan maken van de enorme berg die Bora Bora vormt. Hiervoor moet ik echter wel het dorpje door (lees: 4 hutjes).

Ik loop het dorpje door en de manier van lezen verbaast mij behoorlijk. Een paar kinderen komen gillend naar mij toe en willen een high-five, die ik ze graag geef (wel even goed wassen, denk ik nog).

Ik loop langs een hond die begint te grommen. Gewoon doorlopen denk ik, blaffende honden bijten niet. Maar zoals ik al zei, hij gromde. Na wat foto’s besluit ik terug te lopen, en de (behoorlijke) hond besluit vrolijk mee te lopen. Of nou ja vrolijk… aangemoedigd door het toenemende gegrom versnel ik mijn pas, terwijl ik tegelijkertijd een paar kaken in mijn rechterkuit voel boren. Ik kan een kreun niet onderdrukken terwijl de kinderen vrolijk blijven lachen en handjeklap geven. De hond laat gelukkig los en ik blijf op dezelfde snelheid ‘ongestoord’ doorlopen. De hond blijft achter en de kinderen op een gegeven moment ook. Ik zeg dag en zorg dat ik terugkeer naar het schip, waar ik mijn handen desinfecteer en mij onmiddellijk naar de ziekenboeg begeef.

Een paar dagen later scheur ik met een quad door Nuku Hiva, het eiland waar een aantal jaren geleden een toerist van een cruiseschip is opgegeten door een kannibaal. We rijden over een prachtige bergweg vol met haarspeldbochten langs loslopende paarden en koeien het bos in. We komen uit bij een radiomast op de top van een berg (pa, het was echt precies Far Cry, ik denk dat het spel hierop is gebaseerd) Het uitzicht vanaf de 800 meter hoge berg is prachtig en de helderblauwe baai met het schip erin ziet eruit als een portret…

Groeten uit Frans Polynesie, Zuid-Pacifische oceaan.